Լուսանկարում Մարաշի 9-րդ փողոցն է, զովաշունչ թաղամասի «մայր առուն»։ Հասկանալի է, որ երթևեկությունն այստեղ լիուբոլ է արևածագից կեսգիշեր։ Անկեղծ ասած, գիշերը նույնպես։ Բնականաբար, անհրաժեշտ է գերբնակեցված այս փողոցում քաղաքակիրթ անցուդարձ ապահովել։ Ինչպես տեսնում եք, աջից չինական առևտրի ինչ-որ կենտրոն է (թիվ 41 հասցեում), կենտրոնի առջև էլ, ինչպես տեսնում եք, «պառկած ոստիկանն» է դիրքավորվել, հասկանալի է` մեքենաների երթևեկությունը հանդարտեցնելու մարդասիրական մղումով։

Հանրապետությունը պատրաստվում է Մեծ եղեռնի 100-ամյակին։ Ստեղծվել է համապատասխան պետական մարմին` «Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին նվիրված միջոցառումները համակարգող պետական հանձնաժողով», որը պետք է ի մի բերի բազմաբնույթ միջոցառումները և դրանք նպատակաուղղի մեկ միասնական հունով։ Հայտնի է նաև, որ հանձնաժողովի քարտուղարությունը մրցույթ է հայտարարել և մրցույթի պայմանները տեղակայել Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտի կայքում։

Մայիսի 4-ին, ժամը 15.00-16.00-ի սահմաններում մեծն Սարոյանի ճաշակազուրկ արձանից քիչ հեռու դիրքավորված զմայլվում էի օպերայի տաճարակերտ հրաշքով և սպասում ավտոբուսին։ Քիչ հեռու դիրքավորվել էին ոստիկանական մեքենան և երկու համեմատաբար երիտասարդ սպան։ Երկուսն էլ բաց լեղակագույն և բավականին ճաշակազուրկ համազգեստով էին (արգո ոստիկանապետը, անշուշտ, կռահեց, թե որ ծառայության մասին է խոսքը) և սև ակնոցներով։ Նրանցից մեկն առանց ներկայանալու ինձ հրավիրեց մեքենայի մոտ։ Է՛լ ավելի անբռնազբոս կերպով մյուսը (կոչումով ավագը) պահանջեց ուշադիր դիտել մեքենայում նստած կնոջը։ Ըստ ոստիկանների, կինը պիտի ինձ ճանաչեր, ես` նրան։ Բարեբախտաբար, մենք անծանոթ էինք, ինչպես հայտնի երգի ուռին ու բարդին։

Մայիսի 5-ի երեկոյան արդեն բացահայտ էր` հաղթել է իշխող կուսակցությունը։ Թույլ տվեք ասել` շատ էլ լավ է արել։ Զի դարձյալ որոշիչ գործոն հանդիսացավ ժողովրդական իմաստությունը` չփոխել փորձված թանը անփորձ մածնի հետ։ Տարոն Մարգարյանի աշխատանքը խիստ տեսանելի-շոշափելի է` թեկուզ ավտոբուսային նորանոր ուղեգծերի և գեղաշեն նստարանների տեսքով։ Ամենակարևորը այս հանգամանքն է` երիտասարդ քաղաքապետը ցավում է մայրաքաղաքի համար։ Իսկ սա շա՜տ է կարևոր, ու պիտի հուսալ, որ առաջիկայում կհաղթահարվեն նորանոր մայրաքաղաքային արգելապատնեշներ։ Մի խոսքով, շատերը ունկնդրեցին բազմաբույր կարգախոսները, շնորհակալ եղան, բայց ձայնը նվիրաբերեցին Տարոնին։

Անտարբեր քաղաքացին յուրաքանչյուր պետության համար այն բումերանգն է, որը հետ է գնում երկրի քաղաքական էլիտային` որպես ադեկվատ պատասխան հասարակության հանդեպ վերաբերմունքի: Սոցիալական ցանցերն ու հատկապես Ֆեյսբուքն այսօր լի են Երևանի ավագանու ընտրություների վերաբերյալ կարծիք-մեկնաբանություններով: Իշխանական թևի օգտատերերը պասիվ են, ընդդիմադիրները` խիստ ակտիվ, բայց այս պասիվության ու ակտիվության արանքում կա մի շերտ, որն այսօր ընտրության չի գնալու: Ընտրություններից իրականում շատերն են հիասթափված, սակայն երիտասարդների մեջ հանդիպող ձեռնպահ հատվածը այն տեսակն է, որի քաղաքացիական ինքնագիտակցությունը բավականին բարձր է ընտրակաշառք վերցնելու համար:

Էս ի՜նչ անիրավ աշխարհ է՝ սաղին հասավ, ինձ չհասավ, մեկը կաշառք չի առաջարկում: Հրեն, ասում են` «Բարգավաճն» արդեն Արաբկիրում երեսուն հազարի է հասցրել (Արմեն Մարտրիոսյանի ասած` քսանը էլ չի աշխատում), երկու ժամ է` արդեն երեսուն են բաժանում (բարի օր, պարոն Արսենյան): Լողացնում է, լողացնո՜ւմ ԲՀԿ-ն:

Ի՞նչ եք ակնկալում Երևանի ավագանու ընտրություններից՝ հարցրել են լրագրողները հանրապետության առաջին նապագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, երբ նա կատարել է իր քաղաքացիական պարտքը՝ քվեարկելով թիվ 24 դպրոցում տեղակայված 9/11 ընտրատեղամասում:

ՀՀ ոստիկանության պետի` 2013 թ. մարտի 22-ի հրամանով`մայիսի 5-ին կայանալիք Երևանի ավագանու ընտրությունների ընթացքում պատշաճ հասարակական կարգ ու կանոն հաստատելու, ընտրությունների անցկացման բնականոն ընթացքն ապահովելու նպատակով ՀՀ ոստիկանությունում ձևավորվել է համակարգող խումբ: Գործում է «1-02» բազմուղի ցանցը, նաև` (010)54-69-12 և (010)54-69-14 հեռախոսահամարները: Ընտրությունների ընթացքում արձանագրված անօրինական գործողությունների մասին կարող եք ահազանգել նաեւ համակարգող խմբի անդամ, ոստիկանության Երևան քաղաքի վարչության պետի ծառայության գծով տեղակալ, ոստիկանության գնդապետ Վալերի Օսիպյանին` 093-20-00-90 հեռախոսահամարով:

Այսօր լռության օր է: Քաղաքական-ընտրական թոհուբոհը մեկ օրով դադարել է, որպեսզի անմիջապես հետո կրկին նոր թափ հավաքի` մեղադրանքների, փոխադարձ ցեխարձակումների նոր «հոսք» բացելով: ՈՒ քանի որ ընտրական գործընթացից չենք խոսում, կանդրադառնանք ապաքաղաքական կառույցի` բանակ:

Երեկ մամուլի ազատության միջազգային օրն էր: Եվ ինչպես սովորաբար լինում է նման դեպքերում, ովքեր հիշեցին՝ շնորհավորեցին լրագրողներին, ստանդարտ մաղթանքներ հղեցին: Սոցցանցերում էլ եղան քննարկումներ մամուլի ազատության, դերի մասին: Հիշվեցին նաև «House» և այլ միջազգային իրավապաշտպան կազմակերպությունների զեկույցները. նայեցինք, որ տեսնենք, թե մամուլի ազատության աստիճանով որ սանդղակում ենք, արժե՞ ուրախանալ, թե տխրել: